کوچه توس ۱۸۷ یکی از معابر محله کلاته‌برفی است که دو دهه از شکل‌گیری آن می‌گذرد. تا پیش از سکونت اهالی روستای اکبرآباد در این معبر، اراضی آن تحت کشت گندم و جو و صیفی‌جات بود.
کلاته‌برفی با حدود ۴ هزار نفر جمعیت از محلات شلوغ بولوار شاهنامه است. دلیل نامگذاری این محله پستی بلندی‌های فراوانی که مدت‌زمان ماندگاری برف را در اینجا زیاد می‌کرده است. پیشه بیشتر مردم درگذشته، کشاورزی بوده و هنوز هم مهمترین کاربری اراضی‌اش همین است. بیشتر ساکنان کلاته‌برفی سنی مذهب و مهاجرانی از سیستان و بلوچستان هستند.
از آن روز که کینه و دشمنی پانزده‌ساله که بر سر خونی ریخته شده بود، به حرمت علم کنار گذاشته شد، علم برای مردمان اکبرآباد علاوه‌بر نماد عشق و ارادت، نماد صلح شد.
در محدوده‌ای از شهر که کمبود سرانه آموزش پررنگ است، معبری دیده می‌شود که در احاطه فضا‌های آموزشی است. بیش‌از هفتاد‌درصد اراضی شاهنامه۱۰ را مدارسی تشکیل می‌دهد که به‌همت خیران بنا شده‌اند.
حاج‌عباس فراهانی از اهالی محله کلاته برفی می‌گوید: نمی‌دانم چندساله‌ام فقط می‌دانم که مال دوره احمدشاهم، در دوره رضاشاه، برای جنگ با او به صولت و بقیه یاغی‌ها پیوستم، اما صولت که مُرد ما هم فراری شدیم.
رمضانعلی سیرجانی که سال‌ها در حمام قدیمی سه راه فردوسی کار کرده می‌گوید: می‌خواستم روغن سیاه بریزم داخل مخزن و آب را گرم کنم. لبه پشت‌بام پایم لیز خورد و از همان بالا نقش زمین شدم. کمرم شکست، اما نیاز مالی نگذاشت از این کار دل بکنم.
آقا و خانم کرمی توانسته‌اند با راه‌اندازی کارگاه هنری زمینه اشتغال فرزندانشان را فراهم کنند. کارگاهی که در آن از نقاشی بگیر تا سفال‌سازی و مجسمه‌سازی و حجاری روی سنگ انجام می‌شود.
قاسم آخری می‌گوید: آخرین ارباب روستا ابوالقاسم سیدی بود. زمانی‌که ما به اینجا آمدیم، مسجد را ساخته بودند، اما کوچک بود. زمین داشتیم، اما پول کافی برای بزرگ‌کردن مسجد نداشتیم. مردم به‌مرور پول می‌دادند و حاجی‌معمار خدابیامرز ساخت‌و‌ساز مسجد را ادامه می‌داد.